POLSKI TEATR TAŃCA
Jak sepiowane, „staroświeckie” fotografie, skąpane w ciepłych odcieniach brązu, powidoki dawnych przeżyć, pomieszane przez pamięć, która ma swoją subiektywną chronologię, obrazy choreograficzne wyczarowane przez Jo Strømgrena z magicznego kapelusza przypominają, że wspomnienia, choć ulotne i istniejące niematerialnie, nie tracą swojej realności.
Echa i miraże zdarzeń, potasowane przez przemijający czas, skrawki tego, co minęło, nostalgiczne spojrzenie wstecz i z oddali – spektakl „Z kapelusza” wciąga widza w seans pamięci, który pozwala przeniknąć ukryte znaczenia tego, co dawne, przeszłe, nie do końca uświadomione.
Zamglone obrazy, o lekko zamazanych konturach, ukazują fantazmaty spektakli, sytuacji międzyludzkich, zbliżenia i oddalenia, odejścia i powroty, przemawiają kilkoma językami świata i kilkunastoma językami, którymi „mówią” ciała tancerzy Polskiego Teatru Tańca.
Co jeszcze można wyjąć z kapelusza? Jaką akcję uruchomi ten (nie)zwykły przedmiot?