POLSKI TEATR TAŃCA
W nowym świecie każdy miał być wolny i zawsze szczęśliwy. Spektakl „No More Tears” Polskiego Teatru Tańca konfrontuje nas z marzeniami z początku lat 90. Spektakl „No More Tears” warto zobaczyć, żeby nostalgicznie przypomnieć sobie tamten czas, ale także zastanowić się, co się stało ze śnionym wtedy polskim snem.
Na symbol tych czasów wybrano Barbarę Piasecką-Johnson. Jej biografia jest jak z bajki o Kopciuszku, z tym że zamiast poślubnego „żyli długo i szczęśliwie” następuje „żyła długo i z wieloma rozczarowaniami”. No More Tears – obiecywała reklama szamponu na początku lat 90-ych. Promienny uśmiech Barbary Piaseckiej-Johnson, właścicielki koncernu, przybywającej do Polski w czerwcu 1989 roku dawał nadzieję, że bolesny proces ustrojowej transformacji również obędzie się bez łez.
Barbara Piasecka-Johnson — polka z ujmującym uśmiechem, typowo polskim lub całkowicie amerykańskim, imigrantka, służąca w domu milionerów, wreszcie jedna z najbogatszych kobiet świata, wdowa po potentacie w branży farmaceutycznej, starszym od niej o ponad czterdzieści lat Sewardzie Johnsonie, kolekcjonerka dzieł sztuki, filantropka, dobrodziejka polskiej Solidarności.
Kiedy w czerwcu 1989 przybywa do Gdańska własnym samolotem w powietrzu unosi się klimat oczekiwania, przeczucie nadchodzącej zmiany, rozbudzona religijna tęsknota: Leżę na łące pośród koniczyny. Koniczyna jest czterolistna. Jestem głodna, jak cała nasza rodzina. I wtedy słyszę głosy, które mówią, że powinnam wyruszyć w świat i kupić wielkie dzieła sztuki, aby próbować pomóc zniewolonej Polsce (B. Piasecka-Johnson).